Toca mollarse! (chegou o dioivo)
dioivo s.m. Chuvia moi abundante e corrente que orixina. Non podes saír con este dioivo. CF. diluvio.
Hoxe é 29 de febreiro (ollo, que isto non pasa tódolos anos, eh? ;) ), e a pesar de que os ceos están despexados, chegou o dioivo. Hoxe dámoslle a benvida a un novo medio de… un momento, queredes que volo conten eles mesmos? Ao longo dos últimos meses foron deixando na rede unha serie de vídeos humorísticos (aquí e aquí, e o último embaixo) nos que deixaban pistas sobre o que estaba a piques de acontecer.
Efectivamente, Dioivo (dioivo.eu) é un novo medio de comunicación dixital en galego (tan dixital que no seu primeiro número impreso xa se despiden ;) ) que nace da unión dun grupo de xornalistas afectados polo peche dos medios nos que traballaban e que deciden constituírse como asociación cultural para crear unha nova canle a través da cal ofrecer a súa visión do que nos rodea .
Contar e contrariar, esa é a consigna baixo o que hoxe Dioivo botou a andar.
Toca mollarse!
Ano celsoemilioferreiro.org
Lembrade que, co gallo do centenario do seu nacemento, este 2012 foi proclamado Ano Celso Emilio Ferreiro.
Pois o pasado 17 de febreiro presentouse a programación deste Ano Celso Emilio Ferreiro (podédela consultar premendo na imaxe inferior), que inclúe unha exposición interactiva itinerante, espectáculos musicais…
ou a presentación da páxina web oficial do autor: celsoemilioferreiro.org, na que podedes atopar completa información sobre o poeta celanovés.
Feliz ano Ferreiro!
Xacabozamos!
Sabedes que hai unha rede social 100% feita en Galicia? Chámase Cabozo e vén de celebrar o seu 3º aniversario.
A finais de 2007 Antonio Mariño e Ánxel Folgueira creaban unha pequena rede social destinada a que un pequeno grupo de amigos separados fisicamente puidese manter o contacto. A partir de aí o proxecto foi evolucionando: adquirindo o nome de Cabozo en troques do orixinal Pantry, traducíndose ao galego e, finalmente, facéndose abríndose ao público en xeral en febreiro de 2009. Hoxe en día calquera pode entrar a formar parte da comunidade de Cabozo: o único que necesita é unha invitación (aquí podedes descubrir como conseguir unha).
Nós pedimos a nosa a semana pasada, e agora xa somos un dos 3775 cabozeiros rexistrados. Se queredes visitar o noso perfil neste… como o definiríamos…? como unha sorte de Facebook á galega cun moito de Twitter?, pois só tedes que entrar en cabozo.com/user/Xavedes ou pinchar na imaxe inferior.
Lectura e agasallos no Día de Rosalía
Como xa puidéstedes comprobar, hoxe conmemórase o 175 aniversario do nacemento de Rosalía de Castro, e a Asociación de Escritores en Lingua Galega quere que o celebremos como se merece. Para iso, propónnos dúas cousiñas ben interensantes.
Por un lado, anímanos en que aproveitemos este día para agasallar aos que temos cerca cun libro en galego e máis cunha flor, nunha sorte de Sant Jordi galego. Por outro, organizan lecturas públicas da obra de Rosalía nas principais vilas e cidades de toda Galicia, d’A Coruña a Vigo pasando por Monforte, A Estrada e, por suposto, Ferrol, onde temos unha cita ás sete da tarde na Galería Sargadelos.
Animádevos! Aínda estades a tempo!
Rosalía de Castro
Rosalía de Castro é TT en Twitter!
Café en galego | Febreiro
Non podemos deixar que remate o mes sen convocarvos a unha nova reunión de Café en galego, o noso faladoiro de serán. A
4ª REUNIÓN
celebrarémola o
Mércores 29 de Febreiro ás 16:15
Animádevos a participar!
Celso Emilio ke te crew
Marchamos uns días. Vémonos despois do entroido. Ata o xoves deixámosvos con (de novo) Celso Emilio Ferreiro, esta vez interpretado polos Dios ke te crew. E é que neste Ano Celso Emilio non podiamos deixar pasar máis tempo sen presentarvos a fantástica lectura que do seu célebre poema Deitado frente ao mar… fixo este grupo de hip hop ordense.
Deitado frente ao mar
Dios Ke Te Crew
Celso Emilio Ferreiro. Fotobiografía Sonora (2008)
Lingoa proletaria do meu pobo
eu fáloa porque sí, porque me gosta,
porque me peta e quero e dame a gaña
porque me sai de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ao ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sin raíces
que ao pór a garabata xa nan saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
falar a fala nai,
a fala dos abós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos do lingoaxe,
remo i arado, proa e rella sempre.Eu fáloa porque sí, porque me gosta
e quero estar cos meus, coa xente miña,
perto dos homes bos que sofren longo
unha historia contada noutra lingoa.Non falo pra os soberbios,
non falo pra os ruís e poderosos,
non falo pra os finchados,
non falo pra os valeiros,
non falo pra os estúpidos,
que falo pra os que agoantan rexamente
mentiras e inxusticias de cotío;
pra os que súan e choran
un pranto cotidián de volvoretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas
de tódolos que sofren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ao mar, ise camiño…Celso Emilio Ferreiro: “Longa noite de pedra” (1962)
Porque si, porque nos gusta.
Valentín Paz-Andrade para nenos
Presentámosvos unha novidade editorial ben interesante, sobre todo de cara ao vindeiro Día das Letras Galegas. Xerais vén de editar, a través da sua colección orientada ao público máis novo, Merlín, unha biografía do homenaxeado deste ano, Valentín Paz-Andrade. A vida e deste avogado, empresario, especialista en temas pesqueiros, político, poeta, xornalista… contada de forma amena… pero detallada. E por se fose pouco, unha pequena antoloxía dos seus textos completa este imprescindible volume.
Valentín Paz Andrade. Biografía e antoloxía
Charo Portela Yáñez
Xerais (2012)
Goyas engurrados
O vindeiro sábado celébrase a ceremonia de entrega dos Premios Goya, polo que imos aproveitar para falarvos dunha coprodución galego-catalá que opta a 2 galardóns: o de Mellor Película de Animación e o de Mellor Guión Adaptado. Trátase do filme de animación Engurras, baseada no cómic homónimo de Paco Roca, gañador do Premio Nacional do Cómic 2008.
A cinta, dirixida a un público adulto a pesar de que o feito de ser unha película de animación nos puidese facer pensar o contrario, conta a historia de Emilio e Miguel, dous anciáns recluídos nun xeriátrico.
Emilio, un director de banco xubilado enfermo de Alzheimer, é levado polo seu fillo a unha residencia de anciáns. Confuso pola súa nova contorna e desorientado, sofre regresións a etapas anteriores da súa vida. Emilio atopa un apoio inesperado en Miguel, o seu compañeiro de habitación, e xuntos utilizan todo tipo de trucos para que os médicos non se dean conta da progresiva deterioración de Emilio. Nesta loita por seguir activos como persoas e manter a súa dignidade, os dous construirán unha autentica e profunda amizade.
E como xa están dispoñibles na rede algúns fragmentos da versión na nosa lingua do filme, aquí volos deixamos, para que podades facervos unha idea de por que está a recibir tan boas críticas (mesmo chegou a estar entre as dezaoito preseleccionadas aos Oscars na categoría de mellor película de animación).
“Eu son un rei. Un labrego do tempo dos Sputniks.”
Como nos gusta despedir a semana con música! E se o que pinchamos é algo tan auténtico como o que vos traemos hoxe… Veredes.
A Revista Arraianos publicou o mes pasado un monográfico sobre a figura de Celso Emilio Ferreiro. Co exemplar, titulado Celso Emilio fai 100 anos,
entregábase un sinxelo no que O Vero, O Leo, e O García, os compoñentes do grupo Labregos do tempo dos Sputniks (xa vos decataredes de onde sacaron o nome)
interpretan un poema de Celso Emilio, O meu reinado, musicado de modo espectacular (dádelle ao play, dádelle…).
O meu reinado
Eu son o rei de min mesmo;
goberno o corazón
na libertá do vento e dos camiños.
Eu obedezo ás miñas propias leises
i os meus decretos sigo ao pé da letra.
Un cetro de solpores,
unha croa de nubes viaxeiras,
un manto avermellado
de soños i esperanzas
no limpo alborexar de cada día,
dame o poder lexítimo do pobo.
Represento aos calados,
interpreto aos que foron
voces da terra nai
nos antergos concellos da saudade.
Eu son un rei.
Un labrego do tempo dos sputniks.Celso Emilio Ferreiro: “Longa noite de pedra” (1962)
Que vos pareceu? É espectacular ou non? O tema está dispoñible para descarga aquí, e se queredes máis información sobre estre grupo compostelán, podedes atopala visitando o seu Facebook.
A música que leva dentro o Galeoke Vol. 2
O ano pasado xa vos falamos do Galeoke, ese fantástico xogo de karaoke consistente en acumular o maior número de puntos posible mentres cantamos temas en galego de artistas da nosa terra. E hai un par de meses presentáramosvos a marabillosa ilustración que figura na portada do seu segundo volume, obra, coma a do primeiro, de Leandro. O que tiñamos pendente dende comezos de decembro, data na que se presentou ese segundo volume, era, ademais de avisarvos de que xa o podedes atopar nas tendas, traervos a listaxe de cancións que o compoñen, para que vos fagades unha idea aproximada da diversión que podedes atopar no seu interior.
21 temas do mellorciño da música na nosa lingua:
Radio Océano | Como o vento
Os Papaqueixos | O paraugas do José
Pilocha | O sancristán de Coimbra
Quempallou | En que terra me botaches
Heredeiros da Crus | Quero josar
Faltriqueira | Corpiño xeitoso
Blood Filloas | Superheroe
María Manuela | Manual do señorito (como non a atopei dispoñible na súa versión orixinal, aí vai interpretada por Xabier Díaz e Guillerme Fernández)
Nova Galega de Danza | Xota de Ribeira de Piquín (vía Spotify)
Chouteira | O ghai ghai
Sés | Admirando a condición
Pepe Vaamonde Grupo | Aires de Montillón
Emilio Rúa | Todo está por vir (vía Spotify)
Vaamonde, Lamas & Romero | Foliada de San Pedro de Visma
Leilía | Danza das Cortellas
Susana Seivane | Muiñeira de Alén (vía Spotify)
Os Carunchos | Galicia
Davide Salvado | Todo o corpo
Fía na Roca | Fía na roca
Saraibas | Ai, galeguiños! (Non dispoñible)
The Homens | Calamar
Desfrutádeos!
10.103.409
10.103.409. Esa é a cifra de exemplares vendidos alcanzada pola editorial Xerais ao remate de 2011. 10.103.409 libros dende a súa fundación o 5 de outubro de 1979: 306.164 exemplares ao ano, 68.731 ao mes, 856 ao día.
O acadar os dez millóns de exemplares vendidos é todo un fito para esta histórica editorial, que tanto leva feito pola normalización da nosa lingua ao longo dos seus máis de 32 anos de existencia.
E cales foron os títulos máis vendidos durante todo este tempo? Pois de entre os máis de 3.000 que levan publicados dende 1979, a propia editorial destaca dúas novelas: O lápis do carpinteiro, de Manuel Rivas, con 81.200 exemplares vendidos,
e, no campo da literatura infantil e xuvenil, Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz, con cerca de 81.000.
Iso si, ningún deles lle fai sombra á gran estrela do catálogo de Xerais. Con… máis de 350.000! exemplares vendidos… o Pequeno Dicionario Xerais! Coñecédelo, non?
A que si?
Charles Dickens celebrado en galego
Como se encarga de lembrarnos hoxe o buscador Google cun marabilloso doodle,
este 7 de febreiro cúmprense 200 anos do nacemento en Portsmouth (Reino Unido) do célebre novelista Charles Dickens. Nós aproveitamos para recomendarvos a lectura de dúas das súas máis famosas obras, dispoñibles en sendas traducións ao galego.
A primeira, publicada pola Editorial Galaxia en 2006, é a historia do orfo Oliver Twist.
A segunda, de máis recente publicación (se ben xa fora traducida por Xerais en 1986), é Canto de Nadal, outra obra mestra do escritor inglés (quen non coñece ao avaro Scrooge?). Chega a nós nunha marabillosa edición de Kalandraka
con ilustracións de Roberto Innocenti.
Que mellor forma de render tributo a un autor universal?
200 anos e 1 día de xornalismo en galego
Onte celebramos unha efeméride ben curiosa da que soubemos por este artigo de Praza Pública: cumpríronse 200 anos dende a publicación do primeiro texto de carácter xornalístico escrito na nosa lingua.
Se ben xa se publicara anteriormente en prensa algún texto en galego de carácter lírico, este é o primeiro que, digamos, responde aos cánones xornalísticos. Trátase dunha sorte de carta ao director enviada por Ramón González Senra (crese que se trata dun seudónimo) á Gazeta Marcial y Política de Santiago e que se publicou o 5 de febreiro de 1812.
A continuación reproducimos este extenso artigo, datado en Combarro, e que defende o dereito dos cidadáns a elixir democraticamente os xuíces.
CARTA RECOMENDADA
Señor Emprantador da Gazeta de Santiago: Eu quixera espricarlle ben craramente canto se folga ó meu corazon co á millor das novidades que teño visto na miña acordanza: falo da orde que veu para que as aldeas escollan Jueces á seu gusto, é para botar por terra todas esas gavelas con que nos esmagaban desde hay tanto tempo un fato de señores que eran mais ríspitos para nos, que os mesmos reis. Eu non sei falar con retrónicas, porque non andiben na escola dos jasuitas, que, si non son novas de camiño, din que foron moy guapos para os rapaces, que tiraban deles grandes poetas; é sobre todo, que na quel tempo andaba ó mundo moy acougado; ben que si nosos páis foron tan bos, non sei eu como non saliron os fillos mais arrellados: ó que me fai pensar, que sempre oubo traballos no mundo, é tamen bestas no tempo dos jasuitas. Mais, sexa como for, ó que eu quero, é darlle á vm. as albrizas do ben que nos fan as Cortes, tirándonos de un cautiverio, que pouco lle marra para ser ó do anamigo malo; é para esto, é decerlle catro cousas que sente ó meu corazon, direillas de calquera xeito, mais que digan que somos gallegos é no nos entendemos.
MC Pondal
Despedimos a semana con música. El Puto Coke é un dos principais referentes do panorama do Hip Hop galego. E aínda que principalmente rima en castelán, de vez en cando sorpréndenos con algunha incursión no galego, coma no último corte do seu novo disco, Coke Céspedes. Como podedes comprobar, non se trata dun tema calquera, senón de toda unha versión rap do noso himno.
Hino de Galiza
El Puto Coke
Coke Céspedes (2012)
Nunca Os Pinos de Pondal se queixaron con tanto flow.
Un xaneiro con Wislawa Szymborska
Wislawa Szymborska estivo presente en tódalas aulas do noso colexio o mes pasado. O calendario solidario da FISC, a ONG da Compañía de María, adicado este ano ás Mulleres Premio Nobel, tíñalle reservado o mes de xaneiro á poetisa polaca. Esperou Wislawa a que lle deramos a volta á folla para marchar: onte falecía na súa casa de Cracovia aos 88 anos de idade.
Se queredes coñecer a súa obra, recomendámosvos a antoloxía Versos escollidos, de Edicións Positivas, que se converteu o pasado mes de decembro na primeira tradución ao galego da mesma. Este traballo de Lucía Caeiro, que se achegou á figura da Premio Nobel de Literatura de 1996 durante a súa estadía como lectora en Varsovia, onde entablou amizade coa neta adoptiva de Szymborska, Maria Filipowicz-Rudek (directora do Centro de Estudos Galegos de Cracovia), recolle, en versión bilingüe, 84 poemas da Premio Nobel de Literatura de 1996.
Versos escollidos
Wislawa Szymborska
Edicións Positivas (2011)
Entre eles atopamos este Vietnam:
Vietnam
Muller, como te chamas? –Non sei.
Cando naciches, de onde es? –Non sei.
Porque escavaches esta gorida na terra? –Non sei.
Dende cando te agochas aquí? –Non sei.
Porque me mordiches no dedo anular? –Non sei.
Sabes que non che imos facer nada malo? –Non sei.
De parte de quen estás? –Non sei.
Agora estamos en guerra, tes que elixir. –Non sei.
A túa aldea aínda existe? –Non sei.
Estes son os teus fillos? –Si.
Unha monada (1967)
Dito! | Pola Candeloria…
Pola Candeloria casan os paxariños e maila galiñola.
#prazapublica
#prazapublica é TT en Twitter!
Extra! Extra! A praza abriu as súas portas!
Lembrades que hai un tempo vos falamos de que un novo medio de comunicación en galego estaba a piques de nacer? Pois, despois dun par de meses de espera, xa está aquí Praza Pública, “O xornal da Galicia que vén”. Hai uns minutos abriu as súas portas a praza.com e a xente xa se está amoreando na entrada. Aquí tedes a súa primeira portada:
A qué estades esperando para visitala?
Comentarios recentes